CVS, chronisch vermoeidheidssyndroom: verschil tussen versies

Versie van 2 feb 2011 om 21:42

Chronisch vermoeidheidssyndroom, patiëntinformatie

Inleiding

Het chronisch vermoeidheidssyndroom (CVS) is een langdurige en complexe aandoening. Bedrust brengt geen verbetering en de verschijnselen worden ernstiger wanneer iemand zich lichamelijk of geestelijk inspant. Het activiteitsniveau van mensen met het chronisch vermoeidheidssyndroom ligt vaak lager dan voor het begin van de ziekte.

Oorzaken

De exacte oorzaak van het chronisch vermoeidheidssyndroom is nog niet bekend. Omdat het syndroom vaak volgt op een virusinfectie, wordt wel aan een virale oorzaak gedacht. Een gebrekkig functionerend afweersysteem zou ook een rol kunnen spelen. Ook een niet goed functionerend hormoonsysteem zou tot het chronisch vermoeidheidssyndroom kunnen leiden. Andere theorien zien een allergie voor omgevingsfactoren, een lage bloedsuikerspiegel en een lage ijzerconcentratie (bloedarmoede) als oorzaak. Kortom, de exacte oorzaak van het chronisch vermoeidheidssyndroom is nog niet bekend en onderzoek blijft van belang.

Begin en verschijnselen

Het chronisch vermoeidheidssyndroom begint vaak na een gewone verkoudheid, hepatitis (leverinfectie), bronchitis (infectie van de luchtwegen) of na een periode van ernstige stress. Soms begint het geleidelijker, zonder voorafgaande symptomen. De kenmerken zijn onder meer vermoeidheid en zwakte, hoofdpijn, spierpijn, gewrichtspijn, pijnlijke lymfeknopen, slapeloosheid, gebrek aan concentratie en geheugenstoornissen. Na inspanning blijft de patiënt langer dan 24 uur vermoeid. Mensen met deze aandoening kunnen ook last hebben van buikpijn, chronische hoest, diarree, duizeligheid, droge ogen of mond, oorpijn, pijnlijke kaken, ochtendmisselijkheid, psychologische problemen, (depressie, prikkelbaarheid, angst, paniekaanvallen) of gewichtsverlies. Soms verdragen ze alcohol slecht.

Vóórkomen

Dit syndroom komt bij alle rassen en leeftijden en in alle lagen van de bevolking voor. Onderzoek heeft echter aangetoond dat het bij hoger opgeleiden en bij mensen in de leeftijd van 30 tot 40 jaar iets vaker voorkomt. Vrouwen hebben een grotere kans op deze aandoening, waarschijnlijk als gevolg van biologische, fysiologische en sociale invloeden.

Diagnose

CVS lijkt vaak op ziekten als fibromyalgie, neurasthenie, multipele chemische overgevoeligheid en chronische mononucleosis. Daarom is de diagnose niet altijd direct en even makkelijk te stellen. De diagnose kan worden gesteld als iemand minstens zes maanden of langer lijdt aan ernstige vermoeidheid, andere oorzaken inmiddels zijn uitgesloten en er bovendien sprake is van vier of meer van de volgende symptomen: concentratieverlies, keelpijn, pijnlijke lymfklieren, spierpijn, pijn in meerdere gewrichten zonder zwelling van de gewrichten, hoofdpijn, na het slapen niet fit wakker worden, malaise na inspanning die langer duurt dan 24 uur.

Behandeling

Voor het chronisch vermoeidheidssyndroom bestaat er geen specifieke behandeling. De behandeling richt zich hoofdzakelijk op bestrijding van de symptomen. In sommige gevallen worden antidepressiva voorgeschreven. De toestand van sommige patiënten gaat hierdoor vooruit. Andere maatregelen zijn onder meer een goed, gezond dieet, voldoende rust en regelmatige lichaamsbeweging zonder vermoeid te raken. Ook kan het bijhouden van een dagboek mensen helpen. Door een nauwkeurig verslag van hun activiteiten krijgen ze namelijk zicht op gedragspatronen die een negatief effect kunnen hebben op hun gezondheid. Daarmee is gedragsverandering meteen ook bespreekbaar en aan te pakken.

Referenties

Clare, A.W. 1999, 'Psychological medicine', in Clinical Medicine, eds P. Kumar & M. Clark, 4th edn, Harcourt Publishers Limited, Edinburgh, London.

Chronic Fatigue Syndrome

[1]

[2]

Zie ook:

• Verkorte Vermoeidheid Vragenlijst, VVV
• Chronisch_Vermoeidheid_Syndroom,_CVS,_en_revalidatie,_effectstudie
• Chronische vermoeidheid